علی جوانی هشت نه ساله است که به دلیل فقر پدر , در خانه ی پسر عم خویش – محمد – زندگی می کند و تا پیامبر و خدیجه را می بیند که سجده میروند و بر می خیزند , علت را می پرسد و پیامبر به سادگی پاسخ می دهد که من از جانب خدا مامورم که مردم را به این دو اصل دعوت کنم . نخست این که خدا یکی است و همه ی این خدایان , دروغین و ساختگی اند ؛ و دیگر این که من ابلاغ کننده و پیامبر اویم .

علی در این جا سخن خیلی عجیبی می گوید : اجازه بدهید من با پدرم مشورت کنم . می فرماید : مشورت کن . و علی بلافاصله به اتاق خودش می رود و شب را تا صبح بیدار می ماند . از خود میپرسد این دعوت چیست ؟ صبح بدون این که از خانه ی پیغمبر خارج بشود و با پدرش مشورت کند , بر میگردد و می گوید : اسلام را بر من عرضه کن . دیشب را تا صبح فکر کردم . گفتم خداوند برای خلقت من با ابوطالب مشورت نکرد . اکنون من چرا برای پرستیدن او باید با ابوطالب مشورت کنم و اجازه بخواهم ؟ اسلام را عرضه کن .